به گزارش  قدس آنلاین،   سلسله ارتباطی زیرساخت‌های اقتصادی، بعد از برخورد به ترافیک بلاتکلیفی و بحران اقتصادی در این دوره جدید، موجب شده که شاهد اعتصاب بسیاری از کامیون داران بر اساس متوازن نبودن میزان فعالیت آن ها با درآمدی باشیم که تناسب چندانی با گذراندن این روزهای زندگی آنها ندارد.

در محل اعتصاب که حاضر می شوید می فهمید که تنها دغدغه کامیون دارها، موضوع سوخت نیست؛ بلکه آنها در صحبت هایشان از محدودیت ارائه سوخت که بزرگترین و اصلی ترین عامل ایجاد این اعتصاب چند روزه شده است صحبت می کنند و از میان گفته هایشان می‌توان دریافت که عدم ارائه لاستیک نیز مشکل دیگر آنهاست؛ همان لاستیک هایی که به گفته خود آنها قیمتش هفت برابر شده است که با این میزان سوخت اعطایی و کم شدن فعالیت آن ها که به طبع آن درآمد نیز پایین می آید از پس مخارج این روزهای آشفته بازار بر نمی آیند.

اعتصاب کامیونداران و کامیون هایی که خاک می خورند

کمی آن طرف تر مردی حدودا ۴۰  ساله با انگشت خودروی سنگینش را به ما نشان می‌دهد -که بدون سوخت و لاستیک به  شیر بدون یال و کوپالی میماند- و می گوید: میزان سوختی که به ما می دهند فقط برای ۱۰ روز ابتدایی ماه، کفایت می کند و در روزهای باقی مانده ماه، باید از جیب خود برای سوخت خودروهایمان هزینه کنیم؛   تنها سوخت نیست که خرج روی دست ما گذاشته است؛ بالا رفتن قیمت قطعات هم قوز بالا قوز شده و لوازم یدکی که پیش از این یک میلیون و پانصد هزار تومان می‌خریدیم به هفت میلیون رسیده است؛ قیمت تعویض روغن از ۳۰۰ هزار تومن به ۷۰۰ هزار تومان افزایش یافته است؛ حالا بدون سوخت و لاستیک چگونه کار کنیم تا از پس هزینه های خودروهایمان بر بیاییم؟ هزینه خانواده که پیش کش.

تمام چاله چوله های مسیر این کامیون دارها را که پشت سر بگذاریم می‌رسیم به بحث بیمه تکمیلی شدن آن ها که از جمله مواردی است که مدت هاست به دست فراموشی سپرده شده است.

اجبار به اعتراض

از طرفی دیگر برخی کامیون دارها که مایل به اعتراض نیستند نیز مجبور به یکجا نشینی و تعطیل کردن کار روزانه شان شده اند که علت این امر را زورگویی عده ای کامیون دار معترض عنوان می کنند.

درباره همین اجبار به اعتراض؛ یک کامیون دار ۳۶ ساله که مایل نیست نام خود را بیان کند از انواع زورگویی ها و تهدید به خراب کردن کامیون خود توسط دیگر کامیون دارهای معترض صحبت می کند؛ این بازی دوسر باختی است که به همت مسئولین، چند ماهی ست، دامن گیر این قشر شده است.

اما  یوسف عابدینی معاون حمل و نقل اداره کل راهداری و حمل و نقل جاده ای استان خوزستان درباره مشکلات اخیر کامیون داران در گفتگو با خبرنگاران قدس آنلاین می گوید: رانندگان درخواستی، مبنی بر کمبود غذا، لوازم یدکی و لاستیک داشته‌اند، با پیگیری هایی که در سطح کلان کشورانجام شد ۷۰۰ حلقه لاستیک از طریق سازمان صنعت معدن و تجارت استان و با ورود سازمان راهداری از بندرعباس در اختیار استان خوزستان  قرار گرفت.

عابدینی در پاسخ به اینکه عده ای از رانندگان مدعی هستند توزیع لاستیکها عادلانه نیست، توضیح می دهد: این مسائل ناشی از آن است که ما در مقطعی با کمبود لاستیک در استان مواجه شدیم همین کمبود لاستیک و نگرانی رانندگان از اینکه لاستیک گران تر و یا کمیاب شود باعث شد تقاضا بالا رفته این افزایش تقاضا در مقابل کمبود عرضه مشکلاتی ایجاد کرد، در ابتدای امر و تصمیمات مرکز قرار شد لاستیکها را با حواله به رانندگان فعال تحویل دهند.

۱۶۰۰ حلقه لاستیک سهم  کامیونداران خوزستان

او با اشاره به اینکه این حواله ها به صنوف حمل و نقل، انجمن صنفی رانندگان داده شده؛ اضافه می‌کند: رانندگان بین خود بحث‌های در بیشتر و کمتر گرفتن سهمیه لاستیک داشتند که با رصدهای انجام شده مشخص شد حواله ها توسط خود سازمان راهداری به طور متمرکز توزیع شده اند، حتی در حال حاضر ۹۰۰ حلقه لاستیک از تهران مختص خوزستان بار زده شده که جدا از سهمیه سازمان صنعت و معدن و تجارت به خوزستان برسد تا مشکل رانندگان حل شود.

عابدینی با اشاره به اینکه مشکل درصد زیادی از رانندگان حل شده و آنها مشغول به کار هستند، اظهار می‌کند: مابقی مسائل که توجه به مشکلات اقتصادی به وجود آمده در حال رفع شدن است تا رانندگان بتوانند با آرامش و بدون دغدغه فعالیت کنم و جابجایی کالا و مسافر را انجام دهند.

راننده ای که تابع  قانون نیست سهمی ندارد

وی با تاکید بر اینکه در زمینه سوخت همان ابتدا نیز مشکلی نداشته‌ایم و توزیع منظم انجام می شد، بیان می کند: رانندگان باید تابع قوانین باشند یعنی برای هر نوبت جابجایی کالا بارنامه تهیه کنند؛ سیستم به این شکل است؛ هر راننده ای کارت سوخت هوشمند دارد یک حداقل سوخت بدون کارکرد در کارتش ذخیره میشود؛ وقتی فعالیت کرد به نسبت فعالیت سوخت به وی تعلق می گیرد؛ در غیر اینصورت سوختی برای آن تعیین نمی‌شود؛ این موضوع بیستم هرماه توسط سامانه ای در شرکت نفت و سازمان راهداری که اتصال به بارنامه دارد کنترل می شود و سیستماتیک است.

معاون حمل و نقل درباره ادعای راننده کامیون ها مبنی براینکه میزان سوختی که داده میشود فقط کفاف ۱۰ روز است و ۲۰ روز دیگر را باید سوخت آزاد بگیرند، خاطر نشان می‌کند: آن دسته از رانندگانی که در بخش عمومی کار می کنند و از بارنامه ها و صورت وضعیت مسافرین برای ناوگان استفاده می کنند صرفا بر اساس کارکرد سوخت می گیرند آن دسته که بارنامه ندارند و تحت پوشش ارگان خاصی هستند باید از طریق همان ارگان اقدام کنند و زیر نظر سازمان راهداری و حمل و نقل نیست.

مشکل کامیون ها فقط لاستیک نیست/ توزیع لاستیک ها مشکل دارد

صحبت های مسئول  راهداری در حالی بیان می شود که گویی حتی رسیدن لاستیک های دولتی نمی تواند مشکل کامیون داران را حل کند چرا که وقتی به سراغ رئیس اتحادیه کامیون داران یکی از شهرستان‌های استان خوزستان می‌رویم، او اعتصاب کامیون دارها را  سراسری دانسته و عنوان می کند: فقط بعضی از ماشین‌های خوابیده لاستیک ندارند؛ اما بسیاری از آنها تعمیر موتور  لازم دارند و از آنجایی که لوازم آنها برای تعمییر چند برابر شده است و  کامیون دارها از پس خرید لوازم بر نمی‌آیند.

او مدعی است: فقط گفته اند به شهرستان ها لاستیک بدهیم؛ در حالیکه حتی عدالتی در روند تقسیم لاستیک نیست؛ هرچند نیروهای امنیتی پیگیرند اما به طور مثال به یک شهرستان ۵۰ جفت سهمیه داده اند اما برای دیگری لاستیک توزیع نشده است؛ بنابراین در این زمینه نیز مشکل وجود دارد.

تغییر ده به صدی قیمت گیربکس کامیون 

کنار چند کامیون دار که انگار به گردش هفتگی آمده اند  می نشینیم؛ یکی از آنها کامیون بنز قدیمی را نشان می دهد و می گوید: چند وقتی است که بوشهای سیلندر کامیون من ترکیده، قبلا با ۲ میلیون تومان تعمیر می شد حالا چیزی حدود ۲۰ میلیون تومان باید هزینه پرداخت کنم؛ این تازه در مورد خودروی قدیمی من است؛ برای تعمیر گیربکسی که قبلا با ۱۰ میلیون تعمیر می شد برای کامیون های جدید، باید ۱۰۰ میلیون بدهند و به این ترتیب اگر موتور خودرو دچار مشکل شود چاره ای نیست جر اینکه گوشه‌ای بخوابد چرا که هیچ کدام از راننده ها چنین مبلغی برای تعمیر آن ندارند؛ از طرفی به ما وام هم نمی دهند؛ پس باید بگویم این اعتصاب نیست بلکه یک استراحت اجباری است.

اراده ای برای مبارزه با گرانفروشی نیست

راننده با اشاره به اینکه کلی کارخانه لاستیک در ایران داریم، ادامه می دهد: قبل از گرانی ها یک جفت لاستیک برای عقب تریلی یک و نیم میلیون در می‌آمد در حالی که الان ۱۰ میلیون تومان شده است؛ کارخانه‌های داخلی که با ارز کار نمی‌کنند پس گرانی دلار نباید روی آنها تاثیر گذاشته باشد؛ از سویی اکثر لاستیک های آنها هم مربوط به قبل از ۲۰۱۸ است که با ارز ۳ هزار و ۵۰۰ تومان وارد شده است؛ حتی به فرض واردات امروز، دولت ارز ۴ هزار و ۲۰۰ تومانی به آنها پرداخت می‌کند،  منتها اراده برای مبارزه با گرانفروشی نیست و تعزیرات هم با آنها برخورد درستی ندارد.

او تصریح می کند: اگر ۷۰ درصد روی کرایه بگذاریم، آنوقت لوازم فروش هم گران می شود بنابراین مشکل چند برابر می شود.
 

خاموش ماندن کامیون ها، انبار محتکران را پرتر می کند

بسیاری از کامیون داران نسبت به برآورده شدن مطالبات خود هنوز معترض هستند و به نظر می آید کلاف سردرگم مسائل آنها به این زودی ها باز شدنی نیست تا خواب کامیون داران به زمستان  کشیده شود و این در شرایطی است که کامیون ها  راه ارتباطی، مواصلاتی تجار و بازار هستند که در نهایت با رابطه مستقیم داشتن عرضه و تقاضا، منجر به بالا و پایین شدن قیمت ها می شوند.  

باید گفت مشکل اخیر کامیون داران و خاموش ماندن موتور محرک اقتصاد کشور می تواند ضربه محکمی به بازار و اقتصاد حال حاضر بزند و در این بین نباید بی تدبیری برخی مسئولین را به گردن احتکار برخی انبارداران بیاندازیم.

انتهای پیام/